BLOG – Over mannen en seks
Begin februari 2016 was het de bedoeling dat wereldwijd mannen bij elkaar zouden komen in neomasculine bijeenkomsten, onder leiding van de omstreden pickup artist Roosh V. Roosh V ziet verkrachting in de privesfeer als geen probleem en zou het liefst zien dat slanke vrouwen zich massaal onderwerpen aan de neomasculiene man. Right. Ook op andere vlakken roeren mannen zich, pickup artists delen wereldwijd hun tips en tricks over hoe je zo makkelijk mogelijk zoveel mogelijk vrouwen in bed krijgt en de Men’s Right’s Movement waarschuwt mannen ervoor om vooral geen ‘mangina’ te worden: denken dat vrouwen superieur zijn of een ‘zwakke’ mannelijkheid tonen.
Je kan dit allemaal afdoen als overdreven gedoe, of de oprispingen uit de donkere krochten van het internet. Maar dat neemt niet weg dat veel mannen opgroeien met een dwingend en beperkend beeld van mannelijkheid: je moet je niet aanstellen, huilen is zwak en als seks is een, zo niet de, primaire drijfveer in je bestaan. De zogenaamde ‘Act like a man’ box, iets wat de Amerikaanse sex educator en therapeut Charlie Glickman hier helder bespreekt.
Aan de ene kant van het spectrum moeten mannen superieur zijn (of zo zien ze zichzelf in ieder geval), in queer en sex positive bewegingen worden mannen afgeserveerd. Ze moeten ruimte maken voor andere uitingen van seksualiteit. Begrijpelijk en terecht. Lange tijd was de heteroseksuele mannelijke seksualiteit leidend, met alle gevolgen van dien: de beleving van vrouwen, people of color en queers waren zwaar ondergeschikt en daar komt nu pas echt verandering in. In de seksuele revoluties die zich op meerdere plekken voordoen staat de man buiten spel. Deels begrijp ik die houding maar al te goed, waarom zou je degenen die jouw ontwikkeling en seksualiteit gedomineerd en beperkt hebben betrekken in je emancipatie? Tegelijkertijd voelt het soms alsof mannen per definitie onbetwist de vijand zijn en altijd uitgesloten moet worden. Terwijl, zoals Glickman in zijn lezing aangeeft, er veel mannen zijn die zich ook absoluut niet thuis voelen in de huidige masculiene norm.
Recentelijk kwam ik dit artikel meerdere keren tegen in mijn feministische facebookkringen: What I would have said to you last night had you not cum and then fallen asleep. Hier in levert de auteur kritiek op de mannen met wie ze naar bed is gegaan. Alhoewel herkenbaar, een aantal heren in mijn bed waren absoluut niet allemaal even betrokken bij mijn genot, word ik inmiddels wel een beetje moe van dit soort stukken. Ik ben klaar met het vooral blijven bekritiseren van de mannelijke medemens, alsof we niets anders kunnen dan kritiek geven en mannen afzeiken over hoe ze slecht, egoïstisch en self-centered zijn. Ja, mannen moeten veranderen, maar hoe, laat ze dat zelf maar uitzoeken, aldus de algemene toon. Lullig. Ik wil weten wat er gebeurt als mannen aangesproken worden op verandering, door ze te betrekken bij de vernieuwing en verandering, in gang gezet en geleid door vrouwen, queers en al die andere eigenzinnige sex- en genderactivisten. Mijn overtuiging is dat een bredere maatschappelijke verandering pas plaatsvindt als iedereen bewust betrokken wordt. Door kritiek te leveren op de heersende normen en door ruimte te maken voor een andere aanpak.
De afbeelding bij deze tekst komt van Heavenly Spire, een queer pornoproject van Shine Louise Houston waarin ze de masculiene seksualiteit in al zijn facetten laat zien. Van queer tot hetero.
