BLOG – Over seksualiteit in beweging

Iedereen ondergaat veranderingen in diens leven en soms hebben deze een grote invloed op onze seksualiteit. Toen ik net twintig was werd ik overvallen door iets wat mijn seksuele leven op zijn grondvesten deed schudden. Na een aantal maanden in een gepassioneerde relatie gezeten te hebben was ik wel klaar met het condoom als voorbehoedsmiddel. Eigenlijk wilde ik een spiraaltje, maar dat leek mijn huisarts niet zo’n goed idee; volgens hem had ik dan iedere maand kans op een ‘mini-abortus’ en was ik veel meer gebaat bij de pil. Nog niet zo onderlegd als nu volgde ik zijn advies op. De pil deed wat die moest doen, alleen niet zoals ik had gehoopt. Binnen een week waren mijn borsten een cup gegroeid, huilde ik bij het minste of geringste en was er van mijn seksuele verlangen niet veel meer over. Waar ik voor de pil moeite had om van mijn lief af te blijven en de hele dag zin had, was dat gevoel nu als sneeuw voor de zon verdwenen. Seks boeide me niet echt meer. Ik voelde veel minder verlangen en ook fysiek was het nog maar een fractie van wat het eerst was. Ik wist niet wat me overkwam. Niemand had me voorbereid op een dergelijke verandering en ik voelde me behoorlijk verloren. De zekerheden die ik had waren verdwenen en ik had het idee alsof ik mezelf weer opnieuw uit moest vinden. Ik stopte met de pil maar ik heb altijd het gevoel gehouden dat er toen permanent iets is ‘kapotgemaakt’, alsof de hormonen van de pil een schakelaar in me hebben omgezet die ik niet meer terug kan flippen. (Trouwens, over de invloed van de pil op seksualiteit schreef Heleen Debruyne recentelijk een relevant artikel, het is sowieso een onderwerp om je eens goed in te verdiepen.)

Lichaam niet als leidraad

Een jaar na het pil-debacle, werd ik depressief (ik was toen al lange tijd gestopt) en leek het alsof ik helemaal geen eigen seksualiteit meer had. Ik voelde niets meer, geen emoties, geen lichamelijke sensaties, helemaal niets. Deze situatie duurde zo’n anderhalf jaar. De grijze wolken trokken weg en stapje voor stapje kwam mijn seksualiteit terug. Ik voelde weer verlangens in me opborrelen. Ze waren echter anders dan voor de pil en voor die depressie. Het ging allemaal een stuk minder vanzelf, ik moest er harder voor ‘werken’ om mijn verlangens en opwinding te voelen. Ze leken minder tastbaar dan voor die periode. Mijn lichaam was niet altijd meer de leidraad, door alles wat er was gebeurd had ik het vertrouwen in mijn lichaam en mijzelf verloren. Terugkijkend was het een periode waar ik me behoorlijk alleen voelde. Lange tijd heb ik het idee gehad dat ik weer terug zou moeten keren naar die periode voor de pil, toen het allemaal vanzelf leek te gaan. Dat zorgde voor frustratie, teleurstelling en verdriet.

Yoni-massage

Desondanks ging mijn leven verder. Ik kwam nieuwe geliefden tegen en kreeg meer grip op mijn seksuele identiteit. Deze, min of meer stabiele, periode duurde tot zo’n anderhalf jaar geleden. Ik kan mijn vinger er niet opleggen wat het in dit geval veroorzaakt. Soms denk ik dat het komt door ouder worden of het feit dat ik in een langdurige liefdevolle relatie zit. Maar ik merk dat dingen die ik lange tijd geweldig vond inmiddels niet meer werken. Dat werd me duidelijk bij een workshop yoni-massage. De workshopleider vertelde over het feit dat veel mensen vaak veel te snel tot penetratie over gaan, met alle gevolgen, zoals pijn, van dien. Tijdens de massage zelf was het de bedoeling dat je door veel tijd te nemen veel beter zou kunnen aanvoelen, wanneer het het juiste moment was om met iets de vagina binnen te gaan. Het was voor het eerst in tijden dat ik me weer zo duidelijk bewust was van wat mijn lijf me wilde vertellen. Tijdens de workshop was het geweldig, daarna vooral verwarrend. Penetratie was voor mij lange tijd een hoogtepunt van de seks die ik had en nu wist ik ineens niet meer of ik dat wilde. Zo zijn er nog meer aspecten van seks die me niet meer de bevrediging geven die ik er eerst wel van kreeg. Soms heb ik het idee dat wat ik voel als zand door mijn vingers glijdt en ik niet weet wat er voor in de plaats komt. Ergens wil ik mijn handen tot vuisten ballen en het zand wat er nog is vastgrijpen en dan stil blijven zitten in de hoop dat het vanzelf weer over gaat. Maar ik weet dat dat geen zin heeft, het maakt me alleen maar krampachtig en gericht op de dingen die er niet meer zijn. Soms word ik kwaad als het lijkt dat ik weer opnieuw op de tast mijn weg moet zoeken. Het is dan zoveel makkelijker om me op de opwinding van mijn partner te richten of de weg te kiezen waarbij ik in ieder geval bij een merkbaar resultaat kom: een orgasme. Ik probeer die neiging niet te vaak te volgen en in eerste plaats stil te staan bij mezelf: wat moet/wil ik loslaten en wat komt er voor in de plaats.

Shifting Sexualities

Seksualiteit is altijd in beweging, het is niet zo dat je op een bepaald punt in je leven komt dat je alles weet en dat je seksleven tot het einde der tijden gelijk blijft. Gelukkig maar! Maar die beweging zelf, die blijft soms moeilijk te verkroppen. Zeker als die beweging een ongewenste verandering met zich mee brengt, door ziekte, depressie of een andere situatie. Soms is het zoveel rustiger om te weten waar je aan toe bent.
Als er dan dingen veranderen hebben we vaak het idee dat we het zelf moeten uitzoeken, stap voor stap. Ik wil dit samen doen, met anderen. Ik wil leren van dat wat anderen meemaken en meedragen, ik wil support bieden voor de momenten dat we boos zijn of verdriet hebben om aspecten van onze seksualiteit die we achter ons laten, ik wil een ruimte maken waar je kan zijn met het niet weten wat je wil, het niet begrijpen hoe je in elkaar zit zonder dat het gelijk opgelost moet worden. Het gaat zo vaak over je seksuele situatie verbeteren, naar een hoger doel streven, over dingen die ergens buiten en in de toekomst liggen. Maar ik wil daarnaast ook kijken naar wat er nu is, op dit moment, in deze situatie. Daarom wil ik met jou terugkijken, stilstaan en vooruitblikken tijdens mijn workshop Shifting Sexualities.

Beeld: Joy-3 van Xiyadie.